На шчасце мне сніліся
сінія рэйкі,
сірэны ў тумане,
надхмарныя высі.
Сягоння,
               Радзіма,
усе твае рэкі
у сэрца ўліліся,
у сэрца ўліліся.

Люблю трапятанне
сцягоў Першамая!
Я ўвесь — прадчуванне
трывожнай дарогі.
Гучыць пажаданне
тваё, дарагая:
— Далёкай дарогі,
шчаслівай трывогі...
 
З такім адчуваннем
я выбег калісьці
на ганак высокі
з дзвярэй сямігодкі,
узрушаны пахам
зялёнага лісця
і сонечным шумам
вясёлай паводкі.

Дармо, што сівеюць
мае аднагодкі —
вучы нас, краіна,
сягоння нанова!
Я з першай гарачай
вясны сямігодкі
на майстра твайго
гартавацца гатовы.

Я чую: над плошчай
і ў полі ля гаю,
дзе б'юць на Дзвіне
перад сконам парогі, —
гучыць пажаданне
тваё, дарагая:
— Далёкай дарогі,
шчаслівай трывогі!..