Табе складаю гэты гімн, мой горад!
I не крыўдуй, прастор жытнёвых ніў,
Што мой напеў, яшчэ духмяны борам,
Сінеючы ад мядзельскіх азёраў,
З жалезам, гулам фабрык падружыў.
Нічога я ад гэтага не страціў:
Hi шчырасці, ні свежасці сваёй.
Мне фарбаў новых ззянне і багацце
Раскрылася ў агнях электрастанцый,
Успыхнуўшых вячэрняю парой.
Я знаю добра: песень новых многа
Падорыць дружба трактара з зямлёй,
Камбайна з нівай жыта залатога,
Шляхоў сталёвых з палявой дарогай
I дружба лямпачкі Ільіча з зарой.
Я рад бязмерна стрэчам небывалым,
Такім, як сёння ў горадзе маім: